… wspomnieć o jęgo pionierskiej księdzię “Przyrodą i życiem ku czystej ludzkości” (Přírodou a životem k čistému lidství), wydanej w 1920 roku, która została szybko rozpowszechniona i uznana. Prócz tego, organizatorska, metodyczne i ideowa działalność Milośa Seiferta umożliwiła czechosłowackiemu woodcraftowi zapuścić głęboko korzenie zarówno w szeregach młodzieży, jak i dorosłych.
Woodcrafterska organizacja w Czechosłowacji, później ideowo i praktycznie rozbudowana, przeszła przez kilku reorganizacji i przeżyła przymusowe przerwy w swej działałności w latach 1939 aż 1945, później w latach 1949 aż 1968. Władze komunistyczne w Czechosłowacji nie zgodziły się na odnowę organizacji w 1969 roku i tak reaktywowanie prawnie nastąpiło aż w 1990 roku. Wszak nie znaczy to, iż by ruch woodcrafterski w tych latach zamarł; był ze znacznymi wynikami praktykowany wśród organizacji sportowych, rekreacyjnych, turystycznych, w oficjalnym “Pionierze” i innych. Od 1990 roku odnowa ruchu woodcrafterskiego w Czechosłowacji znalazła znaczne echo między publicznością chociaż warunek przestrzegania zasad woodcrafterskich jest czynnikiem raczej regulującym w liczbie grup młodżieży, tęskniącej za romantycznym przeżywaniem wolnego czasu.
“Bizoní vítr” nr 2/1990, Praha
Autor: MUDr. František Kožíšek, 1990
Przekład i uzupełnienia: Milan Klimánek, 1990
