Pokračování textu ze strany 35
… Na brzeg, nad położony w concordzkich lasach staw Walden. Po- winniómy mieó, każdy Z nao owój mały "Walden". Swój cichy kąt w przyrodzie. Swoją ulubi ścieżkę. Swoją doradczą skatę. Swoje miejsce do kontemplacji, dla pozbierania, dla szukania i znajdowania siebie samego. Powinniśmy mieć czas, przynaj- mniej ułamek czasu, tylko dla siebie i swych myśli, każdego dnia. Nie odkładać życia "na potem”, Teraz, obecnie, dzisiaj jest ta właśnie chwila, kiedy żyję, kiedy Żyjesz. Niczego cię nie nauczyła leśna mądrość, jeżeli dałeś się ujarzmić dyktatem czasu, terminarzem gęsto zapisanym. Nawet gdybyś przez ten po- śpiech i wypełnienie wszystkich minut zyskał miliony, jesteś biedakiem, jeśli nie posiadasz własnego czasu. Bowiem czas, to jest jednocześnie istnienie, to jest życie.
Przykazanie "Nie zabijaj” powinno dotyczyć również zabijania czasu; zabrać sobie albo komuś drugiemu czas, to znaczy zabrać kawałek życia. Zabić kawałek życia.
88
Iść w teren z nieczystą duszą - to jest jak oglądać krajobraz przez brudne, nieprzejrzyste okno. Iść do przyrody z ciężkim sercem, obarczonym kłopotami i smutkami - to jest jakby patrzeć się na świat przez czarne okulary. Iść do przyrody z gniewem i złością w duszy - to jest podobnie, jakby cię tam prowadził za rękę tyran czy zabójca.
89
wPonieważ poznałem mękę pragnienia, chciałbym pogłębić stud- nię, z której mogliby pić również inni"... Te piękne słowa Setona zobowiązują każdego, kto uniesie szpadel ducha, aby się przyłączył na swój sposób i według swych możliwości do tej wiecznej pracy. Każdy z nas może Setonową studnię leśnej mądzości dalej pogłębiać, rozszerzać i czyścić z różnych na- m
Stale musimy się pytać, co by dzisiaj powiedział Seton w spra- wie problemów człowieka i przyrody? Przecież sytuacja jest już zupełnie inna, gorsza i stale się pogarszająca.
90
Nie przepełniać swych dni! Tak jak się często radzi, aby czło- wiek nie przeładowywał sobie żołądka i aby się nie przejadał, powinno by się też radzić, aby sobie nie przepełniał życia nadmierną ilością różnorodnych zainteresowań, życzeń, zadań i celów. Ostatecznie nie schwyci z życia niemal nic, wszystko się zgubi i rozproszy, nic nie przeżyje do dna.
W gęstym stadzie ptaków nie rozróżnisz piękna jednostki. Wszystko potrzebuje swojej przestrzeni i swojego czasu. Musi być czas na wytchnienie, na uspokojenie wrażeń tak, jak potrze- bujemy czasu na strawienie pokarmu. |
