Pokračování textu ze strany 54
… specyalnego instruktora czyli skautmastra, który musi być koniecznie dorosłym, znać doskonale skauting i uzyskać zatwierdzenie Głównej Kwatery. Jak w uniwersyteckich corps'acli niemieckich człon kowie dzielą się na mułów, fuksów i burszów, tak w organizacyi skautowej mamy rekrutów, zwanych inaczej „mazgajami“ (tenderfoot), tudzież skautów pierwszej i drugiej klasy w zależności od egzami nów, jakie zdali przed swoim skautmastrem. Przy instruktorze funkcyonuje „trybunał honoru" (Court of Honour), złożony z dwóch członków, wybranych przez patrolowych pod przewodnictwem samego in struktora: trybunał ten rozpatruje wszelkie .zajścia i spory pomiędzy skautami, a orzeczenia jego są ostateczne.. Drużyna nosi nazwę miejscowości, z któ rej pochodzi, patrole zaś noszą nazwę jakiegokol wiek bądź zwierzęcia czy ptaka i nawołują się od powiednim głosem, wyciem, rykiem lub pianiem, a każdy posiada flagę z szarego płótna z wymalo waną na niej czerwoną farbą głowę swojego patrona. Rekrut awansuje na skauta II klasy po stwier dzeniu przez jego skautmastra, że potrafi zawiązać cztery oddzielne rodzaje węzłów w przeciągu mniej niż pół minuty każdy, że potrafi odtropić ślad konia lub sarny na przestrzeni '/4 mili ang. niedłużej jak w przeciągu kwadransa, lub w mieście opisać mniej więcej dokładnie zawartość wystawy sklepowej, któ rej przypatryw ał się nie dłużej jak przez pół minuty, że potrafi przejść milę angielską nie dłużej jak w prze ciągu trzynastu minut i że wreszcie zna tajemniczy