Stránka:bw-tom9.djvu/83

Pemikan mięsa po jego zmagazynowaniu. Ususzone mięso możemy konsumować bez przyrządzania lub możemy je gotować. Pemikan jest starym indiańskim pokarmem, który wojownicy brali na wojenne wyprawy. Służył również pokrzepieniu się w trakcie długich marszów, gdy niemożliwy był postój i ugotowanie zwykłego pokarmu. Pemikan ma wysoką wartość energetyczną. Oferujemy tutaj trzy sposoby, przygotowania tego tradycyjnego indiańskiego pokarmu na obozach. Pierwszy przepis polega na użyciu około 1 kilograma ususzonego wołowego mięsa, do którego wmieszaliśmy szklankę rodzynek. Mięso z rodzynkami rozdrabniamy, ułożymy na patelni i zalewamy roztopionym smalcem lub łojem w takiej ilości, aby rodzynki połączyły się z mięsem. Masę mieszamy, pozostawiamy, aby wystygła i w takim stanie magazynujemy. Przy drugim sposobie przygotowania ususzone mięso podsmażamy 1 zosta- wiamy, aby wystygło. Potem je rozdrabniamy i mieszamy z ususzonymi jagoda- mi / owocem jarzębiny, czarnej jagody lub czereśni/. Całość dokładnie mieszamy z roztopionym tłuszczem i z powstałej masy formujemy małe bochenki o kształcie kurzego jajka. Magazynujemy w chłodnym miejscu. Według trzeciego przepisu skład pemikanu tworzą ususzone wędzone ryby, pozbawione kości, głów i ogonów. Ryby rozdrabniamy i kładziemy do rozpuszczonego tłuszczu. Dokładamy ususzonych jagód i cukru i dokładnie mieszamy. Pemikan nalewamy do przygotowanych naczyniek i zamrażamy. Pemikanem posługiwali się w czasie kolonizacji Ameryki również biali, na przykład traperzy, pogranicznicy czy wojskowi zwiadowcy. W amerykańskich sklepach z żywnością możemy często spotykać się z paczuszkami z napisem „Dry meat”, zawierającymi jako smakołyk suszone konserwowane mięso. Podobne do pemikanu są południowoamerykańskie potrawy tassajo i charque, jak również południowoafrykański bitong. Old Kap: „Leśnym śladem” 81