Wspólnie z Autorem wierzymy, że między miłośnikami przyrody znajduje się wiele wrażliwych i myślących ludzi, którym bliska jest rodowita polska, a tym samym chrześcijańska tradycja, wyrażająca się zrozumiałymi kulturowymi przejawami pieśniowymi i tanecznymi, utrzymywanymi obyczajami i obrzędami, związanymi na przykład z Świętami Bożego Narodzenia, Wielką Nocą lub obchodami nocy Świętojańskiej. I że uczuciowo i naturalnie najbliższa jest im prastara umiejętność przebywania i trwania naszych słowiańskich i polskich przodków w dzikiej, lecz przyjaznej przyrodzie minionych wieków, między Łabą, Odrą i Bugiem, między Prutem, Dniestrem i Niemnem.
W tym miejscu pragniemy zatrzymać się na chwilę nad dorobkiem polskiej beletrystyki na temat zależności człowieka od przyrody, analogii między życiem ludzkim i zwierzęcym, gdzie fabuła literacka połączona jest z popularyzacją doświadczeń przyrodoznawczych, a ponadto zawiera akcenty wychowawcze. Oprócz dzieł Adolfa Dygasińskiego, Jana Wiktora i Arkadego Fiedlera wspomnijmy na bezpośredni wpływ, który na młodzież polską, w tym na szeregi harcerskie, wywarła wybitna nowela prozaiczki, Marii Rodziewiczówny, p.t. “Lato leśnych ludzi” z 1920 roku. Maria Rodziewiczówna omawia w tej noweli wakacyjny pobyt grupy chłopców w szczerej przyrodzie. Ta powieść, ciesząca się uznaniem publiczności, jako arcydzieło autorki, stała się podstawą dla opracowania filmowego. Zawiera ona wszystkie rysy literatury pięknej, pisanej w duchu woodcraftu, chociaż nie jest znany wpływ idei leśnej mądrości na utwór, w którym prócz patriotycznej nuty znajdujemy mocny głos, dążący do harmonii życia ludzkiego z przyrodą.
W “Lecie leśnych ludzi” spotykamy się nie tylko ze ścieżką wtajemniczenia, z pełnieniem czynów i wielkich czynów, z warunkami zdobywania i nadawania leśnego imienia i z mądrym doświadczeniem naczelnika grupy, lecz również z opisami pobytu w lesie, przeżywanego wśród własnej pracy, motywowanej myślącą ręką, z oczyma dostrzegającymi tajemnice przyrody i z sercem, napełnionym wzniosłymi ideałami czystej ludzkości.
Właśnie dzisiaj, kiedy naród polski z nadzieją rozwija w swobodny sposób swoją państwowość i utrwala swoją narodową świadomość na swoich prastarych, historycznych fundamentach kulturowych, prawdziwi poszukiwacze leśnej mądrości w Polsce tym mocniej zgłaszają się do spadku życiowej mądrości po własnych przodkach. Bowiem nasi starzy byli właśnie pierwotnie łowcami, pasterzami i rolnikami, a tylko w ekstremalnych warunkach także wojownikami. Byłoby co najmniej chybione i przewrotne i ze względów wychowawczych dla naszej młodzieży wprost szkodliwe, przeoczyć życiodajny zdrój pouczenia i wzorowania się na własnych tradycjach, gdzie bogaty i jakże malowniczy polski folklor, muzyka i śpiew ludowy, wspólnie z przepięknym językiem, są tak wyraźne i tak swojskie.
Ruch leśnego junactwa w Polsce stoi niezmiennie po stronie krzewienia najlepszych i bogatych tradycji polskiego ludu. Natomiast obcą egzotykę pozostawia do praktykowania w jakimś ..text pokračuje
